Το Gaming στις ημέρες μας είναι πλούσιο, χορταστικό, ατελείωτο και εύκολα προσβάσιμο. Όπου και να κοιτάξεις, υπάρχουν άπειρα παιχνίδια για όλα τα γούστα και σε πολλές συσκευές. Μπορούμε και παίζουμε παιχνίδια με τα γραφικά τους να είναι «τερματισμένα», όταν κάνουμε την ανάγκη μας στην τουαλέτα, ναι, με τα κινητά μας ανά χείρας. Απίστευτο ε; Μπορούμε να πάρουμε το video game μαζί μας όπου θέλουμε και να το παίξουμε όπως και όταν θέλουμε. (δεν ακούστηκα καλά αυτό το τελευταίο)
Βλέποντας όλα αυτά να εξελίσσονται στις ημέρες μας, όντας και ο ίδιος μεγαλωμένος με την Gaming γενιά των 90's, εντυπωσιάζομαι από την αλματώδη εξέλιξη στον χώρο, και πολλές φορές μένω με το στόμα ανοικτό όταν δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους πόρους του δέρματος του Nathan Drake στον Uncharted 4 με αυτό ενός πραγματικού προσώπου!
Τι είναι όμως αυτό που βαριέμαι σε όλα αυτά τα παιχνίδια που γίνονται δημοφιλή στις μέρες και πουλάνε περισσότερο από ακριβές χολιγουντιανές ταινίες? Η απάντηση είναι αυτονόητη για μένα. Μα, το ατελείωτο GamePlay!
Κάπου διάβασα στο διαδίκτυο, για μια νέα κυκλοφορία ενός παιχνιδιού όπου ο αρθρογράφος σχολίασε: «Χρόνο να έχουμε να παίζουμε». Μα φίλε αρθρογράφε, τέτοιου είδους παιχνίδια δε θέλουν απλά χρόνο, θέλουν ΟΛΟ το χρόνο σου για να παιχτούν και να φτάσεις σε ένα επίπεδο για να λες ότι κάτι έκανες. Και όχι, για να σε προλάβω, δεν υπάρχει περίπτωση ένα παιχνίδι να το παίζω σε σαιζόν, για 1-2 χρόνια μέχρι να το τερματίσω, ώστε να έχω το χρόνο!
Με λίγα λόγια, δεν αλλάζω με τίποτα τα παλιά Arcades με 40λεπτα και μιας ώρας gameplay μέχρι να τα τερματίσεις. Το ευχαριστιόσουν μέχρι τέλους και είχες τον απαραίτητο χρόνο!
Ναι φίλοι μου, το Gaming είναι για να το ευχαριστιέσαι. Και πως φτάνεις στο αποκορύφωμα της ευχαρίστησης; Μα φυσικά τερματίζοντάς το! Και όχι να κουρκουτιάζεις το μυαλό σου, να παίζεις δίχως αύριο, να κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο για να μην σε ενοχλεί κανένας μέχρι να περάσουν συνολικά 80 ώρες παιχνιδιού για να δεις το τέλος. Αυτό το πράγμα δεν το έκανες ούτε σε εξεταστική περίοδο ως φοιτητής για τα μαθήματα. Να σε δει και λίγο ο ήλιος βρε αδερφέ!
Όπως καταλαβαίνεις, τα Arcades και μερικά ωραία indie games που βγαίνουν σήμερα με υποφερτό χρόνο παιξίματος, είναι για μένα αναντικατάστατα. Υποκλίνομαι δε, στους τύπους που κάθονται και φτιάχνουν σημερινά παιχνίδια με άρωμα παλιού, σαν αυτά που παίζαμε στα «ουφάδικα», κρατώντας τη ρετρό υφή και δίνοντας πινελιές σύγχρονου gaming. Να ένα τέτοιο παιχνίδι που αγαπάω από τον Ισπανό δημιουργό Locomalito.
Ok boomer, σε καταλάβαμε!
Συντάκτης του άρθρου: Κυριάκος Οικονομίδης
Αν θέλεις να υποστηρίξεις την προσπάθεια μας και να βλέπεις καθημερινά νέα άρθρα με δωρεάν υλικό, μπορείς να το κάνεις με μια δωρεά στο Paypal
Συντάκτης του άρθρου: Κυριάκος Οικονομίδης
3 Comments
Αν αυτό το καταφέρουν τους δε παίζει ρόλο κανένα στοιχείο διάρκειας η γραφικών.
Τώρα το γιατί σου αρέσουν η και μου αρέσουν οι πολύ τα παλιά arcades είναι κυρίως αποτέλεσμα της πολυπλοκοτητας που έχουν τα σύγχρονα παιχνίδια στα οποία πολλές φορές χρειάζεται να χρησιμοποιείς 10 κουμπιά για να παίξεις, να δεις 3 ώρες κινηματογραφικες σκηνές και να διαβάσεις μισή εγκυκλοπαίδεια για να μάθεις τα tools και τα weapons.
Τα παλιά παιχνίδια από την άλλη είχαν στην πλειονότητα τους 2 η 3 κουμπιά και ένα μοχλό για την κίνηση. Δεν χρειαζόταν να διαβάσεις οδηγίες. Παρά μόνο ζητούσαν τα αντανακλαστικα σου και 20δρχ.
Οπότε στην τελική είτε παίζεις τα παλιά είτε παίζεις βρίσκεις το είδος εκείνο που θα μπορούσε να σε κερδίσει από τα καινούρια.
Όλα τα παιχνίδια δεν είναι για όλους.
Ο δεύτερος χαρακτηριστικός στόχος των νέων παιχνιδιών και ειδικά των mobile games είναι να σου πάρουν όλα τα χρήματα.
Για αυτό γονείς προσοχή!
- Εδώ μπορείτε να αφήσετε το σχόλιό σας μόνο Επώνυμα
- Απαγορεύονται τα Greeklish! Ο σχολιασμός πρέπει να είναι μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Όσοι θέλετε να παίρνετε ειδοποιήσεις για τα σχόλια που κάνετε, μην ξεχάσετε να τικάρετε το κουμπί "Να λαμβάνω ειδοποιήσεις"